Sevgiye Uzaklaştıran O Hastalık: Depersonalizasyon Bozukluğu!

Disosiyasyon zihindeki birtakım fikir ve hislerin bağlı oldukları olay ve yaşantılardan koparak, ayrılarak, özerkleşmeleri ve benliği etkileme sürecidir. Benlik tarafından kabul edilemeyen his ve fikirler zihinsel olarak ayrışır ve bellek, algılama, duyu, hareket ve otonom hudut sisteminde fonksiyon bozuklukları görülür. Stresörle karşılaşan kişinin olağan psikobiyolojik baş etme kapasitesininin yetersiz isedisosiyasyon belirtileri daha şiddetli olarak ortaya çıkar. Bu durumda disosiyatif bozukluklardan kelam edilmektedir

Kişi Kendine Yabancılaşıyor

Disosiyatif belirtiler ortasında yer alan depersonalizasyonda kişi kendine yabancılaşır. Kendi benliğini, yüzünü, vücudunun kimi kesimlerini yahut bazen tümünü, hareketlerini, hislerini değişmiş olarak algılar. Bazen kişi bu durumu kendi vücudundan çıkmış ve kendisini dışarıdan izliyormuş üzere tanım edebilir. Derealizasyonda ise, kişi etrafındaki insanları yahut eşyaları, yeri değişmiş yahut daha farklı algılar. Genel popülasyonun yaklaşık% 1-2’sinde görülür. Kronik stresörler, alkol-madde kullanımı, çok uykusuzluk üzere nedenlerle ortaya çıkıp kaybolabilir. Bazen de şizofreni, depresyon, anksiyete bozuklukları, epilepsi ve organik beyin patolojilerine eşlik edebilir. Daha nadiren öbür bir teşhis olmaksızın yalnızca depersonalizasyon ve derealizasyon belirtileri günlerce yahut haftalarca sürebilir. O vakit depersonalizasyon-derealizasyon bozukluğu tanısı konulur

Duygusal Bağları Koparıyor

Depersonalizasyon-derealizasyon bozukluğunun çocukluk çağı istismarı travmalarıyla bağlı olduğu düşünülmektedir. Bilhassa duygusal istismar ve ihmal, semptomlarının gelişimi ile ilişkilendirilmiştir. En uygun tedavi seçeneği ferdi psikoterapi, küme terapisi, çevresel şartların düzeltilmesi ve aile psikoterapisi, EMDR (göz hareketleriyle duyarsızlaştırma ve yine işleme) uygulanmasıdır.

Kaynak: (BYZHA) Beyaz Haber Ajansı